Het archeologisch beleid
Op 16 januari 1992 is in Valletta (Malta) een Europees Verdrag getekend over de bescherming van het archeologisch erfgoed: het Verdrag van Malta. Het Nederlandse parlement heeft dit verdrag in 1998 goedgekeurd. Het Verdrag van Malta voorziet in bescherming van het Europees archeologisch erfgoed onder meer door de risico’s op aantasting van dit erfgoed te beperken. Deze bescherming is in Nederland wettelijk verankerd in de Wet op de Archeologische Monumentenzorg 2007 die een onderdeel vormt van de Monumentenwet.
De gemeente Doesburg heeft een archeologisch beleid dat erop gericht is om op verantwoorde wijze om te gaan met het bodemarchief, oftewel de archeologische resten in de grond. Onderdeel van dit beleidsstuk is de archeologische beleidskaart. Op deze kaart staat aangegeven in welke delen van de gemeente in welke mate archeologisch onderzoek nodig is bij bouw, sloop of aanleg. Het instrument, waarin dit archeologisch beleid handen en voeten heeft gekregen, is het ‘Bestemmingsplan Archeologie’. Dit ‘Bestemmingsplan Archeologie’ is een zogenaamd paraplu–bestemmingsplan en geldt hierdoor voor het gehele grondgebied van de gemeente Doesburg. Op basis van dit ‘Bestemmingsplan Archeologie’ kan de gemeente zijn archeologische verplichtingen verbinden aan bouw-, sloop- en aanlegvergunningen. Zo kan de gemeente een aanvrager bijvoorbeeld verplichten om voorafgaand aan en/of tijdens de werkzaamheden archeologisch onderzoek te laten uitvoeren. Het is raadzaam om bij het opstellen van bouw-, sloop- of aanlegplannen in een vroeg stadium het ‘Bestemmingsplan Archeologie’ en de archeologische beleidskaart te raadplegen.