5.4.3. Beoordelingscriteria historische ensembles en institutionele zichtlocaties

Algemeen

De stedenbouwkundige en architectonische samenhang in een ensemble staat bij elke ingreep voorop.
In de structuur, de opbouw en de breedte van de bebouwing is het oorspronkelijke ruimtelijke karakter, met als uitgangspunt samenhang en de historische ontwikkeling, afleesbaar.
De bebouwing in een ensemble kan door haar uitzonderlijke kwaliteiten afwijken van aangrenzende gebieden.

Het ruimtelijk karakter is gebaseerd op de (gegroeide) samenhang tussen de verschillende gebouwen en de relatie met de openbare ruimte of het landgoed.
De breedte van de panden, de positie en de oriëntatie van de oorspronkelijke bebouwing zijn richtinggevend bij nieuwbouw.
Panden zijn gericht naar de openbare ruimte, danwel naar het landgoed waar ze onderdeel van uit maken.
Zijgevels die duidelijk zichtbaar zijn vanaf de openbare weg zijn als voorgevel behandeld.

Bij panden die een stedenbouwkundig geheel vormen zijn toevoegingen per woning ondergeschikt aan de hoofdstructuur en de ritmiek van het geheel.
De bestaande samenhang en afwisseling in vormgeving van de kappen in een ensemble blijven gehandhaafd, waarbij moderne interpretaties worden gestimuleerd.
De vormgeving van het dak is afgestemd op de stijl van het betreffende pand.

Het kleur- en materiaalgebruik is ondergeschikt en dient zodanig toegepast te worden dat deze de architectuur ondersteunt. Tevens is het beeld ter plaatse mede bepalend voor de keuze van de kleur.
Het kleur- en materiaalgebruik draagt bij aan het behoud van de kenmerken van het gebied, ondanks de (actuele) aanpassingen.

afdrukken