Uiterwaarden en natuurgebieden

Waardebepaling, ontwikkeling en beleid

Naast de landschappelijke betekenis zijn de besproken gebieden tevens van groot cultuurhistorisch belang. Het is dan ook niet vreemd dat een groot deel van het Land van Maas en Waal is aangewezen als Belvederegebied. De Waaluiterwaarden maken onderdeel uit van de landelijke Ecologische Hoofdstructuur (EHS).

Het oorspronkelijke karakter van de uiterwaarden is in het verleden aangetast doordat het gebruik als akkerland toegenomen was en delen van de uiterwaarden in beslag worden genomen door dag- en verblijfsrecreatie en industriële activiteiten. Het beleid is er op gericht om de resterende bedrijvigheid uit de uiterwaarden te verplaatsen om zo ruimte te maken voor het herstellen van de landschappelijke karakteristieken. Met name de randen van bijvoorbeeld bedrijventerreinen en recreatiegebieden die aansluiten op de besproken gebieden, kunnen het landschap aantasten. Een zorgvuldige inrichting met 'zachte' randen en een geleidelijke groene overgang zal de aantasting moeten beperken.

In de gebieden zal er zeer weinig sprake zijn van nieuwe bouwinitiatieven. Indien er toch sprake is van bouwplannen, voor zover die bestemmingsplantechnisch mogelijk zijn, is het van belang dat er bijzondere aandacht wordt besteed aan een goede inpassing in het landschap. Het welstandsbeleid is er derhalve op gericht bebouwing zo veel mogelijk te beperken en waar aanwezig of noodzakelijk, te laten aansluiten bij de landschappelijke structuur met behoud van de aanwezige cultuurhistorie en natuurwaarden.

Welstandsniveau

Voor alle uiterwaarden en natuurgebieden geldt het welstandsniveau 2; zijnde een bijzonder welstandsgebied.