Reclamenota gemeente Den Haag

Samenvatting

Na de Reclamenota’s van 1992 en 2004, is deze Reclamenota de derde nota waarin de gemeente Den Haag haar beleid ten aanzien van gevelreclame, reclame op het eigen erf en reclame in de openbare ruimte vaststelt. Inzichten, maar ook wensen over de rol van reclame-uitingen in het stadsbeeld veranderen.
Een grote wens was een meer gedifferentieerd reclamebeleid, een beleid dat rekening houdt met, en aansluit bij de diversiteit van de stad Den Haag. Uitgangspunt van het nieuwe beleid, en een van de belangrijkste wijzigingen ten opzichte van de eerdere nota’s, is een verdeling van de stad in zeven reclamezones. Deze gebieden hebben elk een karakteristiek, die voortkomt uit de historie van de stad en het gebruik van het gebied. Vanuit deze karakteristiek wordt aangegeven wat er aan reclame mogelijk is. In sommige gebieden mag meer, in andere minder.
Ook de Reclamenota van 2004 kende een indeling in gebieden, met als belangrijkste onderscheid het verschil tussen beschermde stadsgezichten en delen van de stad die geen beschermde status hebben. Het nieuwe beleid gaat echter veel meer uit van de functie, het gebruik van de stad. Zo sluit het nieuwe beleid aan bij de werkelijkheid van de stad.
Een andere belangrijke wijziging ten opzichte van de Reclamenota van 2004, is het aanmerken van een aantal veel voorkomende reclame-uitingen als veranderingen van niet-ingrijpende aard. Deze reclame-uitingen zijn daarmee bouwvergunningvrij, tenzij deze zich aan een monument of in een Rijksbeschermd stadsgezicht bevinden. Om de ruimtelijke kwaliteit van de stad te garanderen, is een excessenregeling geïntroduceerd, waarmee de gemeente repressief kan optreden tegen (bouwvergunningvrije) reclame-uitingen die in ernstige mate in strijd zijn met redelijke eisen van welstand.